Merhaba arkadaşlar, bu benim farkına varma ve çok geç harekete geçme hikayemden ibarettir.

-Öncelikle forumda kısa bir süredir vakit geçirmekte olduğumu belirterek, ağız kokusuyla hikayemi en başından sonuna kadar konuyla alakalı hiç bir şeyi atlamadan, adım adım anlatmak isterim, ancak hepimizin aşina olduğu ve uzun zamandır duyup dinlediğiniz sıradanlıkta olmasına rağmen bu kadar uzun yazdığım için, sizlerin zamanlarınızı çalıyorsam af dilerim.
-Hastalığın yarattığı psikolojik etkiye ilerde dem vuracağımdan ve hastalığın vücut verdiği psikolojik çöküntü herkeste farklı boyutlarda olduğundan, karakteristik özelliklerimden ve biraz kendimden bahsederek başlamak isterim. Ben çocukluk dönemlerimden itibaren hep ön planda olan, çok konuşkan, mahsus bir espiri anlayışı olan, arkadaş çevresi geniş, neşeli ve sosyal hayatta aktif birisiyim. (birisiydim mi demeliydim pek bilemedim)
-Ergenlik öncesi dönem: Hiç ağız kokusu problemi yaşamadım, ağız kokum olduğuna dair kimseden uyarı, sinyal, ima vs. almadım, bunlardan yola çıkarak ağız kokum olmadığını varsayıyorum.
-Ergenlik başlangıç dönemi: 14-15-16 yaşlarımda da yukarıda kısaca özetlediğim çocukluk dönemi gibi geçtiğinden yine ağız kokum olmadığını varsayıyorum. (bu dönemde sigaraya başandı) diş sağlığı ise gayet yerinde. Hatta şuradan yola çıkarak ağız kokum olmadığına eminim, benden iki yaş küçük kız kardeşimin (kendisi şu an alanında çok başarılı bir diş hekimi) ağzı koktuğu için erkek kardeşimle birlikte kendisini zorbaladığımızda bana aynı şekilde karşılık vermemişti.
-17 yaş, ağız kokusuyla ilk yüzleşme: Liseyi yatılı olarak okuyan birisi olup, hayatımın bu dönemine kadar dişlerimi hiç denilecek kadar az fırçalamıştım, teneffüslerde kaçak göçek sigara içen birisi olarak, şaka maksatlı, elimdeki kalemi sigara çekiyormuş gibi çekip önümde oturan çok yakın kız arkadaşlarımın yüzlerine doğru üfledim ve gelen tepki “..öff leşş..” oldu. sigara kokusunu kast ettiklerini düşünüp uydurmayın bu teneffüs içmedim bile dediğimde “…sigara değil ya aman neyse..” şeklinde bir tepki alınca kız kardeşimin mahcup bakışları kafamın üzerinde bir hafıza baloncuğunda flaşlarla bana selam çaktı, tabi akabinde hemen kantinden naneli sakız alıp gün boyu ağzımdan çıkarmadım ve yurda döndüğümde dişlerimi fırçaladım, kendime dişlerimi artık fırçalayacağıma dair de söz verdim. Her gün dişlerimi yarım yamalak fırçalamaya başladım. Lise bitinceye dek bir daha böyle bir durum yaşamadım. Doğrusu çok da üzerinde durmadım, Ayrıca bahsettiğim olay da dahil olmak üzre, şimdiye dek de ağız kokumu hiç almadım, hala almıyorum (..bu yönden bence ağız kokusunu en azından kendisi alan arkadaşlar bir nebze şanslılar..)
-18 yaş, çalışma hayatında ağız kokusu: lise bittikten sonra üniversite sınavında istediğim başarıyı yakalayamayınca amcamın sahibi olduğu bir giyim mağazasında işe başladım, birkaç ay çalıştıktan sonra beni kenara çekip ağzımın “BAZEN” kötü koktuğunu genç adamın dikkat etmesi gerektiğini söyledi. Bunun üzerine yarım yamalak olan diş fırçalamalarıma gün içerisine sadece bir öğün daha fırça eklenerek, kendimce bir sebep arayıp, ulan bu dil ne böyle sapsarı diyip, yarım yamalak dilimi fırçalamaya başlamamla, geceleri ağzıma karanfil atıp uyumamla devam etti. Akabinde amcam yine bir esnaf arkadaşının ağzının koktuğunu söyleyerek yanımda yakınırken, açık açık benim de öyle mi amca diye sormamla, yok oğlum senin “BİNDE BİR” kokuyor, bu leş herifin her gün demesiyle, bilinç altında demek çok nadir kokuyor, bir gıdayı fazla tükettiğimde yahut sigarayı fazla kaçırdığımda vb. gibi sebeplerle kendimi öteledim, bu dönem böyle geçti, bir yandan da dişlerini asla fırçalamayan annemin, ömründe ağzının bir kere kokmamasını, benim ise nadiren ağzımın kokmasını kendime gerekçe göstererek bu dönemde dil fırçalamayı kestim ve diş fırçalamayı seyrelttim. Karanfili de yuttum gitti.
-20’li yaşlar, üniversite, ilk uzun süreli ilişki, yeni yüzleşme: üniversite yıllarımda ev arkadaşlarım ve okuldan arkadaşlarımdan yine bir uyarı, sinyal, ima vs. almadım, ancak kız arkadaşım sigara ve alkol kullandığımı bilip, bundan rahatsız olduğunu bana ilişkinin başlarında hiç söylememesine rağmen bir zaman sonra sigara içmeyi kesmem gerektiğini sürekli deklare etmeye başladı. Ben ise bunu ağız kokusuna yordum, yine kendimce yoğunlaştırılmış diş ve dil fırçalama, ancak bilinç altımda halen ağzımın nadiren koktuğuna dair bir inanç var, ağzımın sürekli koktuğunu hiç düşünmüyorum zira yukarıda da bahsettiğim gibi ağız kokumu kendim almıyorum.
-20’li yaşların sonlarına doğru, gerçek ve katı yüzleşmeler: Bu süreçte halen ağzımın nadiren koktuğunu düşündüğüm için ciddi bir çözüm arayışında değilim. Üniversite bittikten sonra KPSS falan derken devlet memuru olarak atandım. Ortamdaki insanlarla çok çabuk kaynaştım ve yakın ilişkiler kurdum, Bir süre sonra bu ortamda, tüm iş arkadaşlarım sigara kullanıyorken kullanan arkadaşlarımız ve dairede bulunan amirimiz benim hangi sigarayı kullandığımı sorarak sohbet açtılar ve kullandığım sigaranın çok kötü koktuğunu söyleyerek beni çaktırmadan uyardılar, bunu üzerine yine bir ağız temizliğine kendimce azami dikkat süreci başladı, ancak ben ağzımın “NADİREN” koktuğunu düşündüğüm için bu azami dikkat bir süre sonra asgariye evrildi. bir süre sonra departmanım değişti, bu departmanda da çok kısa sürede kendimi sevdirdim ve yakın ilişkiler kurdum, bir arkadaşım bir sabah elinde kocaman bir sakız kutusu ile yan yana olan masamızın tam ortasına yaklaştı, bunu beraber kullanalım diyerek çaktırmadan, nazikçe yine göndermede buldundu, ben ise halen ağzımın “NADİREN” koktuğuna dair körü körüne bir inanç içerisindeyim. Bu yüzden biraz da kabullenmeyle hayatımda aynı şekilde devam ettim.
-Yakın geçmiş, günümüz, ağız kokusunu büyük bir problem olarak kabullenme, evlilik, psikolojik çöküntü: Yukarıda bahsettiğim gibi dostlar, bu aşamaya kadar halen ağız kokusunun bende nadir olduğunu düşünüyorum. Bu sırada ileride evleneceğim kadınla tanışıyorum, kendisiyle henüz sevgiliyken, ağzımın kokup kokmadığını soruyorum, kokmadığını söylüyor, (..bence beni mahcup etmek istemiyor..) kokarsa bana söylemesini istediğimde ise beni geçiştiriyor. Bu dönemde ailemden uyarılar gelmeye başlıyor. Yine bu dönemde bir mağazada benimle ilgilenen satış danışmanı ağzımın kokusunu alınca benden kaçar adım uzaklaşıyor ve ilgilenmeyi bırakıyor, iş yerinde de imalar sıklaşmaya başlıyor ve artık bir arkadaşım dayanamayıp ağzımın berbat koktuğunu açık açık söylüyor. Bu olaylar olurken bir de evleniyorum ve eşim artık açık açık ağzımın çok kötü koktuğunu söylemeye başlıyor takiben bendeki ruhsal çöküntü, mecbur olmadıkça konuşmama, saat başı diş fırçalama, diş ipi kullanma, dil fırçalama eylemleri yoğunlaşıyor, (bu arada hayatımda bir kez bile diş ağrısı, diş eti problemi yaşamamış bir insanım) yine bu aşamada ise hayatımda ilk kez ağzımın kokusunu diş ipinde ve ön dişimi karıştırdığım bir kürdanda alıyorum. Aman allahım bu nasıl dayanılmaz bir koku diyorum kendime, o kadar utanıyorum ki ağzımı bantlamayı ciddi bir seçenek olarak düşünmeye başlıyorum, çocuğum oluyor sürekli benden kaçmaya nefesimi dışarı daha net verdiğim heceleri kullanınca ağlamaya, huzursuzlanmaya başlaması beni artık içinden çıkılamaz bir hale sokuyor. Bu raddede bahaneler bulup eşimle uyumayan, onunla yemek yemeyen, çocuğumu uzaktan seven, sürekli eli ağzında dolaşan, konuştuğunda ağzı tamamen kapalı bir insana dönüşüyorum. Düşünsel olarak ise ağız kokusu konusunda tamamen kaderci bir yapıya bürünüyorum, bu durumun asla geçmeyeceğini düşünüyorum. Çünkü bu dönemde ağız bakımıma kendimce hiç olmadığı kadar dikkat ediyorum ama ne eşimin ne de bir başkasının bu yaşadıklarımdan haberi var yaşayan bir ölüyüm resmen dostlar.
-Murat Hoca: Tam bu aşamada Murat Hoca ile gıyabında tanışıyorum, blogunu baştan sona okuyorum, videolarını izliyorum falan derken, ağız gargarası da dahil, dediklerini harfiye uygulamaya başlıyorum, ama ağız kokumun geçeceğine dair en ufak bir beklentim yok. Sadece biraz azalabilir mi acaba belli mesafeye kadar düşürebilir miyim kokuyu diye düşünüyorum, derken bundan 5 gün önce eşime durumu anlatıyorum, ağız kokusunu her sabah akşam test etmeye başlıyoruz ve eşim kokunun sıfır olduğunu söylüyor, bu beşinci günüm dostlar ve hala koku sıfır diyor. Çıldırıyorum diyorum ki; nasıl olur ben de yıllardır aşağı yukarı aynı şeyleri yapıyorum, Murat Hocanın direktifleri ile benim yıllardır ağzıma uyguladıklarım arasında farklar çok ince nüanslarda, bu kadar küçük farklılıklardan ötürü insanın ağzı bu kadar pis kolar mı, bu kadar basit geçmiş olamaz ağzımın kokusu.. eşime güvenmeli miyim bilmiyorum, bendeki uzaklaşmayı gördüğünden mi böyle söylüyor, aklımda deli sorular dostlar..