Herkese merhabalar,
Bazilariniza yardimim dokunabilir diye burada agiz kokusunun psikolojik bir temeli olabileceginden bahsetmek istiyorum.
Yaklasik 15 yil kadar önce, azi dislerimden birinin çekilmesi bende büyük bir özgüven eksikligine ve daha sonra kendini gösterecek ve beni uzun süreler ugrastiracak hayali bir agiz kokusu probleminin temeli olacak sekilde gelisti.
Tam da üniversiteye giris yillarima denk gelmesi (yeni insanlarla tanisilan, karsi cinsi yakindan tanidigimiz dönemler) bence olayin (kafamda) büyümesinin en önemli etkenlerinden.
Bu süreçte diskida parazit testleri, farkli dis ficalari, macunlari ve gargaralar, sinus taramalari, gastroenteroloji randevulari, deneysel yeni diyetler gibi beni ugrastiran, tek baslarina çok çok küçük faydalari dokunan ama problemin kökü ile ilisiksiz oldugu için problemi çözmeyen denemelerim oldu.
Söylemem gerekiyor, kendi ailem dahil agzimin kokmadigini söyleyen insanlara inanmayisim...geriye dönüp bakinca komik geliyor suanda.
Her neyse, biraz kisa kesmek gerekirse, takip eden süreçte, agiz kokusu sikayetimden dolayi olmasa da, bir psikiyatr ile görüsüp bana uygun gördügü tedaviyi 2 yil boyunca uyguladim. Tani su: tekrarlayan orta halli depresyon. Çok hafif, destekleyici türden ilaçlarin 2 yil düzenli kullanimi sonucunda hayatimla ilgili birçok problem ile beraber agiz kokusu takintim da ortadan kayboldu.
Bu anlattigim durum 7-8 yil öncesini yansitiyor.
Aradan geçen süre boyunca hayatimda hiçkimse agzimin koktugunu söylemedigi gibi ben de ne su anda ne de geçmiste hiçbir zaman agiz kokumun olmadigindan eminim.
Hayatim boyunca hiç gargara kullanmadim. Dis macunu ve firçasi disinda kullandigim hiçbirsey yok isin dogrusu.
Aradan yillar geçmis, bugün basit bir dolgu için muayene olurken aklima geldi, sizlerle de paylasmak istedim.
Herkese saglikli günler diliyorum.