|
Evet ben lise 2. Sinifa geçtim. Kendimi bildim bileli agzim kokuyor. 9-10 yasimdan beri Hatirliyorum. Ve asiri kokuyor. Aileme söyledim. Hatta babamla doktora gittik. KBB'a. Ama doktorlar önemsemiyor ki. Ilaç verip geçti sinüzit ilaci. Bi umut kullandim ne fayda. Sonra onu da biraktim, laf olsun diye verilmis sonuçta. Annem babam desem benim ne denli zorluk çektigimi bilmiyorlar bile. Onlara göre hiçbir problem yok, disini firçala geçer misali. Ama Geçmiyor anne, Geçmiyor baba..! Biktim artik ben ya biktim. Lisede 1. Yilim bitti iste. Ama ne zorlukla, utançla. Özellikle okulda,arkadaslarin Arasinda öyle zor ki. Konusamiyorum ya, biri çikip agzin kokuyor diyecek diye öyle korkuyorum ki. Herkes 5li 6li grup oturup konusuyorlar diyelim. Ben onlarin Arasindan hemen uzaklasiyorum bir köseye. En çok istedigim özgürce göz Göze konusabilmek arkadaslarimla. Ögretmenler de ayni sekilde. Agzi igrenç kokan bir ögrenci. Kimseyle dertlesemiyorum ben. Yan yana oturup, ayni koltuga oturamiyorduk kimseyle. Yakin mesafeye geçemiyorum mahcubiyetimden. En yakin arkadasimla bile rahat rahat muhabbet edemiyorum ben. Her konuda Asosyal oldum çiktim. Diyecek onca seyim varken bir ortamda ben agzimi açamiyorum. Olmasa su illet! Hayatimi yasasam dolu dolu! Neden ben diye soruyorum neden? Ya gelecegim? Bir erkek arkadasim bile olamayacak. Yan yana konusamayacagim onunla, gözgöze konusamayacagim. Sarilamayacagim ona. Hangi erkek agzi kokan pis bir kizi ister ki? Hayatim boyunca yalniz yasayacagim. 50 yasina gelmis tek basina yasayan yasli bir kadin. Hayat arkadasim olamayacak. Çok korkuyorum gelecekten. Yardim et Allah'im...
|